Miał to być wypad rodzinny jednak nie do końca wyszło jak miało. Ale do rzeczy.
Nasza starówka kiedyś tętniła życiem. Była wspaniała pizzeria, były kawiarnie...i nagle zamiast tego jak grzyby po deszczu zaczęły pojawiać się banki i szmateksy.
No ludzie.
W każdym mieście starówka jest wizytówką, gdzie można pospacerować, napić się kawy czy zjeść coś w miłej atmosferze. A tu? Weź kredyt na używaną kieckę, buty i pościel...i wypierz w fontannie na środku rynku...
Aż przechodzi ochota na cokolwiek...
Przechodziła, do zeszłego tygodnia.
W ostatnią niedzielę trafiłam na wpis znajomego.
Od jakiegoś czasu szukałam miejsca gdzie moglibyśmy wyjść z Danielem, dzieciakami i pewną wspaniałą osóbką, dzięki której przetrwaliśmy te ostatnie 2 lata.
Patrzę na wpis Łukasza i oczom nie wierzę!!! Na starówce znów zaczyna się coś dziać.
No ale tradycyjny problem: czy można z dziećmi? zwłaszcza z takim zestawem: jedno małe drugie niepełnosprawne.
Pierwsza niespodzianka:
właścicielka, przemiła kobietka nie ma nic przeciwko (nie wszędzie witają nas z ''otwartymi rękami'') uprzedza tylko, że trzeba zejść po stromych schodach więc wózek odpada
Druga niespodzianka:
uprzedzam, że Wika jako autystka ostatnio źle reaguje na miejsca publiczne: ''TO NIE PROBLEM, W RAZIE CZEGO MAMY CAŁKIEM OSOBNY STOLIK, ŻEBY DZIECKO POCZUŁO SIĘ BEZPIECZNIE'' no bajka, aż takiego podejścia się nie spodziewałam
Trzecia niespodzianka:
po wejściu do lokalu czekała na nas rezerwacja (część stolików na 2 osoby część na więcej-nas było więcej)
wchodzisz do piwnicy i...cofasz się w czasie. Wystrój zapiera dech w piersiach, w tle Łazuka, Bodo, Grossówna, Harris, Aston i oczywiście Ordonówna
No to zamawiamy. Już sama karta robi wrażenie, nie mniejsze niż wystrój. A opisy? Mam ochotę na kawę z góry listy...ale prowadzę :/
Zamawiamy ciasto dnia, lody (choć opis był taki, że nie do końca było wiadomo ten deser zawiera aż tyle smakołyków). Ja kawę, Oleńka piwo nad którym aż się rozpływa a Wika oczywiście herbatkę. Kochani ona nawet nie lubi herbat owocowych a ta była tak pyszna, że wypiła całą!!! No Adaś ma swoją butlę ;)
Zapytacie jak było?
C U D O W N I E !!! Co zresztą widać:
Dzieciaki zajadły się aż miło, wspaniale bawiły...a ja z Oleńką (niestety Daniela ostatecznie z nami nie było) spędziłyśmy niezapomnianą godzinkę. Chciałam jej w ten sposób podziękować za wsparcie w ostatnim czasie i chyba mi się udało.
Przede wszystkim nikt nie patrzył na nas krzywo, właściciele potraktowali Wikę jak zdrowe dziecko...a ona to wyczuła i też starała się zachowywać jak najlepiej...stąd buziaczek na wyjście :)
Była to nasza pierwsza wizyta w PLUKAWCE ale z pewnością nie ostatnia. Ta miłą atmosferę naprawdę ciężko znaleźć.
Z całego serca polecam:
Niezapomniany klimat,
Pyszne desery i napitki,
Ceny przystępne...za to porcje tak wielkie, że o matko,
Parking na 5 aut...choć polecam spacer lub taxi, bo warto spróbować kawki z góry menu
(ja następnym razem z pewnością spróbuję)
A gdzie znaleźć PLUKAWKĘ?
od Placu Hallera:
idziemy w stronę poczty ale przy rozwidleniu Krótka-Mickiewicza odbijamy w lewo
od poczty odwrotnie:
tuż przed rozwidleniem w prawo:
od strony parku:
przechodzimy przy murach obronnych, mijamy armaty i po lewej już widać parking PLUMKAWKĘ
Tak, to tam. Zaraz za drzwiami głównymi, po prawej jest zejście do piwnicy...w której kiedyś pewnie leżakowało wino lub piwo a teraz każdy amator kawy i czasów międzywojennych miło spędzi czas.
Choć widziałam właścicieli pierwszy raz w życiu, dzięki ich zaangażowaniu, miałam wrażenie, że znamy się od lat, nie każdy ma tyle zapału i takie podejście do klienta.
zdjęcia pochodzą z z naszych prywatnych zbiorów i zostały wykonane za zgodą właścicieli PLUKAWKI,
wykorzystanie ich w jakimkolwiek celu będę uznawała za kradzież,
nie wyrażam zgody na kopiowanie, zapisywanie czy wykorzystanie zdjęć, czy tekstu w jakimkolwiek celu,
zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych [Dz.U.1997nr133poz.883] oraz ustawą o ochronie własności intelektualnej [Dz.U.1994nr24poz.83].
